အပါယ္ေလး႐ြာ ခရီးသည္..............(၂)

လြန္စြာတအံ့့တႀသျဖစ္၍ေဒါသျပင္းစြာထြက္ေလသည္၊ မင္းခ်င္းရဲမက္မ်ားကိုအျမန္ေခၚယူ၍ လိုက္လံဖမ္းဆီး ေစ၏။ ရဲမက္စစ္သည္တို ့လည္း ထြက္ခြာသြားႀကျပီျဖစ္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ေနာက္သို ့အမီွလိုက္၍ ထိုရဟန္းတုအား ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုရဟန္းတုလည္း အျပစ္ကိုသိသျဖင့္ မျငင္းမဆန္ မရုန္း ကန္ပဲ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ လူ၀တ္လဲေစ၍ မင္းးႀကီး၏ ေရွ ့ေတာ္ေမွာက္သို ့သြင္းကာရုိက္ႏွက္စစ္ေဆး ေမးျမန္းေတာ့သည္၊ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရေလေတာ့၏၊ ေမာင္မင္းစာလႊာကိုခ်ခဲ့တယ္မဟုတ္လား…

မွန္ပါ့ က်ြန္ေတာ္မ်ဳိးႀကီးခ်ခဲ့မိေႀကာင္းပါ။ ေမာင္မင္းကိုဘယ္သူကခိုင္းေစခဲ့သလဲ။ အမွန္အတိုင္းေလ်ာက္တင္ေလာ့ ဟု မိန္ ့၏၊ ထိုအခါ ခတိၱယမင္းသား၏ ကၽြန္ယံုတရားခံလည္း အသက္ေဘးမွ လြတ္လိုလြတ္ျငား မင္းႀကီး၏ အကိုးအကြယ္ခံ ကလ်ာဏီဆရာေတာ္ အရွင္ဓမၼပါလ မေထရ္အားအကာအကြယ္ယူရန္ အႀကံအစည္ကို သတိရေလ၏။ မင္းျမတ္… ဤစာကို ကလ်ာဏီဆရာေတာ္ၾကီးက မိဖုရားေရွ ့တြင္ခ်ထားခဲ့ရန္ ခိုင္းေစသျဖင့္ ခ်ခဲ့ရေၾကာင္းပါဟု လိမ္လည္ ထြက္္ဆို လိုက္ရာတြင္ မင္းၾကီးလည္း သယ္… ငါကေတာ့ ရဟန္းအမွတ္နဲ႔ ့ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ညီေတာ္ရဲ႕ တမန္ေတာ္အလုပ္ကို လုပ္ရက္ပါေပတယ္ဟု အမ်က္ၾကီးစြာ ေျပာဆို ၏။ ကၽြန္ယံုတရားခံ အကြက္ဆင္လိုက္သည့္ ဆင္လံုးက မေထရ္ၾကီးသည္ မင္းၾကီး ၏ငယ္ဆရာမို႔ မေထရ္ၾကီး ခိုင္း၍လုပ္သည္ဟု ထြက္ဆိုလွ်င္ မင္းၾကီးက လႊတ္ေပးလိမ့္မည္ဟု ထင္ကာ ထိုသို ့ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ သူထင္သည့္အတိုင္းျဖစ္မလာခဲ့ေပ။ မင္းၾကီးလည္း ဆရာေတြ၊ ဆရက္ေတြ နားမလည္ ေတာ့… မယား ထိရင္ဓားၾကည့္ေပါ့… ငါ့အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိရမယ္ဆိုျပီး ငါ့ဆရာရဟန္းဟာ မိဖုရား ၾကီးကိုယူျပီး ဘုရင္ေတာင္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ထင္ပါရဲ့… ထြီ… မင္းခ်င္းရဲမက္မ်ား အမိ့န္နာခံၾက … ယခုပင္ အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ငါ၏ဆရာ ဓမၼပါလမေထရ္ကို ဖမ္းေခၚခဲ့ၾက။ "မ" စိတ္မႊန္လွ်က္႐ိွေသာမင္းႀကီးသည္ ဘာတစ္ခုမွ် စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းမ႐ိွေတာ့ဘဲ ဓမၼပါလမေထရ္ျမတ္အား အမိန္႔ေတာ္ႀကီးျဖင့္ ျပစ္ဒါဏ္ခ်မွတ္ ေတာ့သည္။ မေလွ်ာ္ကန္သည့္အလုပ္ကို လုပ္သည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးအား ဆီပူအိုးကင္းေပၚတင္၍ သတ္ေစ အမိန္႔ေတာ္......... ထိုအခါ အခ်ိဳ႕ ေသာ ပညာ႐ိွမွဴးမတ္မ်ားက မေနသာေတာ့ဘဲ အက်ိဳးအေၾကာင္းျပ၍ ေလွ်ာက္တင္ကန္႔ကြက္ၾက၏။အ႐ွင္မင္းႀကီး မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ ျပည့္စုံသူျဖစ္ပါ သည္။ ဤသို႔ေသာ အမႈမ်ိဳးကို ျပဳမည္မဟုတ္ပါ။ ေသခ်ာေအာင္စီစစ္စုံစမ္းေတာ္မူၿပီးမွ အမိန္႔ေတာ္ကို ခ်မွတ္ သင့္ေၾကာင္းပါဘုရား။ သူေတာ္ေကာင္း ပုဂၢိဳလ္ကို ျပစ္မွားမိပါက တိုင္းျပည္ပ်က္တတ္ပါတယ္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္တင္ၾက၏။ မင္းႀကီးက အုိ ဘာမွစီစစ္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူး၊ ညီေတာ္လူမိုက္ဟာ ဆရာေတာ္ႏွင့္ အလြန္ ရင္းႏွီးလွတယ္။ သူ႔တပည့္ ရဟန္းကလဲ ဝန္ခံထားၿပီးၿပီ။ သူကလဲ ျငင္းခ်က္မထုတ္ဘူး မဟုတ္လား။ ဒါဟာ သူ႕အျပစ္ကို သူသိလို႔ဘဲေပါ့။ ကဲ ၾကာတယ္ေဟ့ ဆီပူအုိးကင္းထဲ ဆီအျပည့္ထည့္ၾက။ ပြက္ပြက္ဆူတာနဲ႔ ဆရာေတာ္ကိုထည့္ၿပီး ေၾကာ္ပစ္လိုက္ ၾကစမ္း ဟု တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတာ္ကို ဇြတ္ခ်မွတ္ေတာ့၏။ မင္းႀကီး၏ အမ်က္ေဒါသျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းတရားကလည္း မိဖုရားႏွင့္ပါတ္သက္ေသာ ေဒါသမဟုတ္ပါ လား.........။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ နားမဝင္ေတာ့ေပ။ မေထရ္ျမတ္ႀကီးကေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္မျမင္။ ေမတၱာပြားၿပီး ႐ုပ္နာမ္တရားကိုသာ ဆင္ျခင္၍ အာဏာပါးကြက္သားတို႔၏ ေခၚေဆာင္ရာသို႔ ေအးေဆးစြာ လိုက္ပါသြား၏။ မီးျပင္းထိုးထားေသာ ဆီအျပည့္ထည့္ထားသည့္ သံဒယ္အိုးႀကီးက က်ိဳက္က်ိဳက္ဆူပြက္လွ်က္ ႐ိွ၏။ သန္မာေသာ ပါးကြက္အာဏာသားႀကီးမ်ားက မေထရ္ျမတ္ႀကီးအား တဖက္တခ်က္ဆီမွ တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္၍ တပြက္ပြက္ဆူေဝတက္လွ်က္ ႐ွိေသာ ဆီပူအိုးကင္းထဲသို႔ ပစ္ခ်လိုက္ ၾကသည္။ ထိိုစဥ္အခို္က္မွာ ပင္ မေထရ္္ျမတ္သည္ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ဆိုက္ေရာက္ကာရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူေလသည္။ သံဒယ္အိုးအတြင္းရွိ ပြက္ပြက္ဆူေနေသာ ဆီပူမ်ားက မေထရ္ျမတ္၏ ေမႊးညႇင္းတစ္ပင္ကိုမွ်ေလာင္ကၽြမ္းပူေလာင္ေစျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ၾကေပ။ မင္းပရိႆတ္တို႔ မွာ ဆရာေတာ္ႀကီးဘာမွမျဖစ္သည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔ၾကရ သျဖင့္ ထိတ္လန္႔အံၾသကုန္ၾက၏ မေထရ္ျမတ္ကဆီပူအိုးကင္းအတြင္းမွာပင္ ထက္ဝယ္ဖြဲ႔ေခြ၍ ပရိႆတ္ တို႔အား တရားေရေအးတိုက္ေကၽြး၏။ တရားေဟာၿပီးေနာက္ မိမိအတိတ္ကံကိုဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ၌ ႏြားေက်ာင္း သားျဖစ္ခဲ့စဥ္ ဘဝတစ္ခုက ယင္ငယ္တစ္ေကာင္ကို ေသေစလိုေသာဆႏၵျဖင့္ က်ိဳက္က်ိဳက္ဆုူေသာ ႏြားႏို႔အိုး ထဲျပစ္ခ်ကာ သတ္ျဖတ္ခဲ့ဘူးသည္ကိုသိေတာ္မူေလ၏။ အေထရ္ျမတ္က ဤသို႔ဆင္ျခင္၏။ ေအာ္..ငါျပဳခဲ့ေသာ မေကာင္းမူကံကငါကိုအက်ိဳးေပးေလၿပီ။ ဤဝိပါတ္ကံအက်ိဳးေပးမွ ငါလြတ္ခြင့္မရွိေပ။ အတိတ္မွျပဳခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ ကံေၾကာင့္လြတ္လမ္းမရွိသည္ကို ဆင္ျခင္၍ ဆီပူအိုးကင္းထဲမွာပင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူရွာေလ သတည္း။ ဆီပြက္ထဲကမေထရ္ျမတ္၏ အေလာင္းကိုၾကည့္ကာ ကလွ်ာဏတိႆမင္းသည္ လြန္စြာေက်နပ္ လွ်က္ရွိသည္။ ဟင္း…ဟင္း….ဘာတက္ႏိုင္ေသးလဲကြ ရဟန္းယုတ္တို႔သြားရာလမ္းက ဒီလမ္းပဲေဟ့လို႔ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕မင္း၏ ကၽြန္ယံုရဟန္းအတုကိုလဲ သံုးပိုင္းပိုင္းကာ မေထရ္ျမတ္၏ အေလာင္းႏွင့္အတူ သမုဒၵရာထဲ အတြင္းပစ္ခ်ၿပီးေရေမွ်ာသၿဂႋဳဟ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ မခံမရပ္ ႏိုင္ျဖစ္ၾကသူတို႔က ေလကေစာင့္နတ္မ်ားႏွင့္ သမုဒၵရာေစာင့္နတ္မ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ျပင္းစြာအမ်က္ေဒါသ ထြက္ၾကကုန္ေသာ ေလာကေစာင့္နတ္တို႔က ဟယ္… မင္းဆိုးမင္းယုတ္ သင္းကိုဖ်က္ဆီးေခ်မူန္းေတာ့ အံ့ဟု ႀကိမ္းဝါး၏။ သမုဒၵရာေစာင့္နတ္တို႔ကလည္း ဒီေလာက္ေတာင္မိုက္ရိုင္းတဲ့ မင္းညစ္မင္းသရမ္းကို အပိုင္းပိုင္း ျဖတ္ကာ သုတ္သင္ၾကမယ္ဟု ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္ၾက၏။ သမုဒၵရာေရျပင္ထက္မွ လိွဳင္းလံုးႀကီး မ်ားသည္ ေၾကာက္စရာလန္႔စရာ ထႂကြရုန္းကန္လာၾကၿပီးလွ်င္ ေျမအျပင္ကုိ ေရလႊမ္းေတာ့၏။ အရွိန္ဟုန္ျပင္း ထန္စြာရိုက္ခတ္လာၾကေသာပင္လယ္လိွိဳင္းလံုးမ်ားက ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားကို ဖ်က္ဆီးဝါးမ်ိဳကာေရထဲသို႔ဆြဲခ်သြားၾက၏။ မင္းႏွင့္မိဖုရားတို႕၏ခႏၶာကိုယ္၌ ကုရာနတၳိေဆးမရွိေသာ ေရာဂါႀကီးမ်ား စြဲကပ္ေစ၏။ အပါယ္ငရဲသို႔လားေစ ေသာ ပ်က္စီးျခင္းျဖင့္ ေသေၾကပ်က္စီးေစ၏။ ကမာၻသက္တမ္း ငါးရာကာလတိုင္ ပြက္ပြက္ဆူေသာ ဆီပူအိုး ကင္းအတြင္း ျပစ္ခ်ျခင္းခံရသည့္ငရဲသို႔ က်ေရာက္ေစ၏။

ဤဇာတ္ေတာ္ႀကီးကို လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ခန္႔က စီကာပတ္ကံုးေဟာေျပာခဲ့သူမွာ အသက္ ခုႏွစ္လသား အရြယ္ကေလးငယ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထိုကေလးငယ္ကို အဘ ကိုမင္းႏိုင္ အမိမႏုတု႔ိက ပုပၸားေတာင္ရဲ့ အေ႐ွ႕ ေျမာက္ဖက္ ေတာင္ေစာင္းတြင္ရွိေသာ မက်ီးစုရြာတြင္ေမြးဖြားခဲ့၏။ ကေလး၏အမည္ကို မက်ီးစုဆရာေတာ္က ေမာင္သန္႔ဟုေခၚေစသည္။ ထိုေမာင္သန္႔ကေလး ခုႏွစ္လအရြယ္အေရာက္တြင္ လူႀကီးတစ္ဦးကဲ့သို႔ ပီသျပတ္ သားေသာ အသံျဖင့္ ကလ်ာဏတိသမင္း၏ ဇာတ္ေတာ္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ၏ အပယ္ ေလးရြာသို႔လားေစမည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ပရိသတ္ အေပါင္းႏွင့္ ရြာသူရြာသားမ်ား အားထူးဆန္းစြာေဟာ ေျပာခဲ့ေလသည္။
သာသနာ့ထိပ္ေခါင္ ဓါတ္ေပါင္း ဝိဇၨာအဘေအာင္မင္းေခါင္ နာမ္ဓါတ္ကိန္း၍ေဟာေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ အလြန္ထူးျခားသည္မွာ…
(က) အသက္ခုႏွစ္လသားကေလးငယ္တစ္ဦးက စကားေျပာတတ္္ေနျခင္း
(ခ) ငယ္သာငယ္ ကယ္ဆယ္မည့္ဘုရား တည္ထား၍ ဘုရားထီးတင္ပြဲလာေရာက္ၾကေသာ ပရိသတ္အေပါင္း အား ရဲဝံ့စြာ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္း
(ဂ) ၄င္းပြဲတြင္ ေဟာေျပာခဲ့ေသာေဟာေျပာခ်က္မ်ားသည္ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ကန္လွ်က္ ရွိျခင္းတို႕ျဖစ္သည္။

သာသနာ့ထိပ္ေခါင္ ဓါတ္ေပါင္းဝိဇၨာ အဘေအာင္မင္းေခါင္နာမ္ဓါတ္ကိန္းလွ်က္ရွိေသာ ပုပၸားနယ္ မက်ီးစု ရြာသား ေမာင္သန္႔ကေလး၏ေဟာၾကားခ်က္မ်ား

(၁) ၁၃၅၃ ခုႏွစ္ ထဲတြင္စိိတ္ထားႏွင့္ ရုပ္အဂၤါညံ့ဖ်င္းေသာလက္နက္ကိုင္တစ္ဦးက ျပည္သူတို႔အေပၚ ဗိုလ္က် မင္းမူလိမ့္မည္။
(၂) ဇာတ္ေတာ္ထဲက ကလ်ာဏတိသမင္းႏွင့္ ခတိၱယမင္းတို႔ကဲ့သို႔ ထိုုသူကမင္းအလိုလိုက္ မင္းအၾကိဳက္ ေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃာ့ နာယက ဆိုေသာ သံဃာ့အတုအေယာင္ အဖြဲ႕စည္းကို လက္သပ္ေမြး၍ ဗုဒၶ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္ဆီးျပစ္ရန္ အလို႔ငွာ သမုတိသံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔အား ၁၃၆၈ ခုႏွစ္ တြင္ ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္လိမ့္မည္၊
(၃) လကာၤဒီပတိုင္းရွိ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားကို ပင္လယ္သမုဒၵရာ လိွဳင္းလံုးႀကီးမ်ားက ဖ်က္ဆီးဝါးမ်ိဳးကာ ေရထဲ့သို႔ဆြဲခ် သြားသကဲ့သို႔ ျမန္မာႏွိင္ငံအတြင္းရွိ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားကိုလည္း ၁၃၆၉ ခုႏွစ္ တြင္ ပင္လယ္သမုဒၵရာ လိွဳင္းလံုးႀကီးမ်ား ၏ ဖ်က္ဆီးဝါးမ်ိဳခ်င္းခံရၿပီး ပင္လယ္သမုဒၵရာအတြင္းသို႕ ဆြဲခ်ျခင္းခံရလိမ့္မည္။
(၄) မင္းဆိုးမင္းညစ္ ထိုသူ၏မယားျဖစ္သူတို႔၌ ကုသ၍လံုးဝမေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည့္ ေရာဂါေဝဒနာဆိုးႀကီးမ်ား စြဲကပ္လာမည္။ ၁၃၇၀ ခုႏွစ္ ၌ ထိိုသူ၏မယားသည္ ငါးပိုင္းေရာင္ေလျဖန္းေသာရာဂါေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲမွ မထႏိုင္ပဲ ကုတင္ေပၚတြင္လူေသေကာင္သကဲ့သို႔ ပက္လက္ေနရမည္။ ၁၃၇၁ခုႏွစ္တြင္ ထိုသူသည္ ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာျပတ္သြားေသာေၾကာင့္ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ လူေသေကာင္ကဲ့သို႕ အိပ္ယာထဲတြင္ အသက္ငင္ ေနမည္။ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္ ထိုလင္မယားႏွစ္ဦးစလံုးခုႏွစ္ရက္ျခား၍ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေသေၾကပ်က္စီးကာ မိုက္ဇာတ္သိမ္းလိမ့္မည္။
စာေရးသူသည္ အရညဝါသီ ေတာရပ္မွွီ၍ တရားအားထုတ္ရန္အတြက္ ပုပၸားေတာင္္ေတာ္ျမတ္၏ အေရွ႕ ေျမာက္ဖက္ အရပ္တြင္ရွိေသာ မက်ီးစုရြာကေလးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့စဥ္က ေတြ႕ၾကံဳသိရွိရသည္မ်ားကို တင္ျပ ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အေသးစိတ္ သိရွိလိုပါကလည္းေကာင္း၊ သာသနာျပဳထိပ္ေခါင္ ဓာတ္ေပါင္းဝိဇၨာ အဘေအာင္မင္းေခါင္၏ နာမ္ဓာတ္ကိန္းလွ်က္ရွိေသာ ေမာင္သန္႔ ကေလးထံသို႔ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုလိုပါက လည္းေကာင္း ပုပၸားေတာင္ေျခေစ်းတန္းသို႔ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ပါ။ ပုပၸားမွတဆင့္ မက်ီးစုရြာသို႔လွည္းငွား၍ တစ္ေန႔ခရီးဆက္ရမည္ျဖစ္သည္။ မက်ီးစုရြာေရာက္လွ်င္ အစစအရာရာ အဘကအားလံုးတာဝန္ယူပါသည္။

ေအာင္သိုက္ဝင္(အရညဝါသီ)