ေတြးၾကည့္ၾကပါဦးကြယ္ရုိ႔။ တရားက အမွားေတြျဖစ္ျဖစ္ေနရတယ္လုိ႔။ တုိင္းတပါးသား မ်က္ႏွာျဖဴေတြတုိက္ရ၊ ဟုိ ရုိင္းစုိင္းတဲ့ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ေတြတုိက္ရ လြတ္လပ္ေရးရလုိ႔မွ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ပူပူေႏြးေႏြးမေနလုိက္ရ။ ဓားဆြဲလုိက္ မီးေပါက္ကုိင္လုိက္ တုိက္လုိက္ရတဲ့ ဒုိ႔ဗမာ။ အခ်င္းခ်င္းတခါျပန္ခ်ရတမုန္႔၊ အဟုတ္ကုိမပီးေတာ့တဲ့ စစ္ေတြ။ ဒီလုိ အေရးဟဲ့မွာ စုစည္းမႈတခုတခုျဖစ္လာေအာင္ကလည္း တုိ႔အဘေျပာတဲ့အတုိင္းေျပာရ… “ေကာက္ရုိးမီးလုိပ။ အစလည္းမပါ။ အဆုံးလဲမလုိက္။ ဒီငႏြားတသုိက္ကုိ ဘယ္ေပပရပုိဒ္နဲ႔ ရုိက္သင္ရပါ့။ လခြီး။” ဆုိတာမ်ဳိး။
ေနာက္ၿပီး မင္းတုိ႔ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း မုိက္ရုိင္းလုိက္သကြာ။ ဟုိးတုန္းက ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆုိတာ လင္မယားရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္ သူ႔ေတာင္ေ၀ွးးနဲ႔ ရုိက္ဆုံးမလုိ႔ရေသး။ နန္းေရးနန္းရာေတြမွာေတာင္ စြက္ဖက္ပုိင္ခြင့္ရွိတယ္ဆုိတာ စာဖတ္တတ္ရင္ သမုိင္းစာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ဦး။ ငတုိ႔ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ယုံၾကည္ကုိယ္းကြယ္လာတဲ့ ဘာသာတရားေတာင္ လူေရွ႔ခ် ေစာ္ကားျပေသး။ ေအးေလ မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမ ဒျမေတြ ဗုိလ္လုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတာဆုိေတာ့။
ငတုိ႔ေခတ္က စစ္တပ္ဆုိတာ… ကုိယ့္အုိးနဲ႔ကုိယ့္ဆန္ တန္သေလာက္ အင္အားနဲ႔တပ္ဖြဲ႔ထားရုံနဲ႔ လုံေလာက္တယ္။ ဘုရင့္အခြန္ေတာ္ဆုိတာကလည္း ငတုိ႔တတ္ႏႈိင္ရုံေကာက္သေဟ့။ အေရးေပၚလာလုိ႔ ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္နဲ႔ လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္လာစုမွ စာရင္းသြင္း၊ စစ္ေရးစစ္ရာေလ့လာ တပ္ေတာ္ေနာက္လုိက္ တုိက္ရတာမ်ဳိး။ အခ်ိန္တန္လုိ႔ စစ္ၿပီးတဲ့အခါ ကုိယ့္ေျမကုိယ့္ရြာျပန္ ငါးဖမ္း၊ လယ္လုပ္၊ ထင္းခုတ္ရတာမ်ဳိးပ။ ငတုိ႔မေကၽြးႏႈိင္ေလာက္ေအာင္ အင္အားမ်ားတဲ့ ဘုရင့္တပ္ဆုိတာ မရွိသေလာက္ေပါ့။ အဘက္ဘက္က ျပည့္အေရးျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့လူေတြျဖစ္ရတာမ်ား ၀ံ့ႂကြားမဆုံး။ ငတုိ႔လည္း ရင္ေကာ့ၿပီး ေနခဲ့ၾကတာပါ။ ငတုိ႔ကုိယ္ငတုိ႔လည္း ရဲရဲ ကာကြယ္ႏႈိင္တာပ။ တုိ႔ကုိသူတပါး ေစာ္ကားဘုိ႔ မ၀ံ့ဘူး။ ငတုိ႔လက္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ငတုိ႔ထားခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြကုိ မင္းတုိ႔မ်ား ခံစားရမလားေပါ့။ ထားခဲ့တဲ့အတုိင္းမရတာ၊ မထိမ္းသိမ္းႏႈိင္တာက မင္းတုိ႔ညံ့တာပ။ ဟုတ္စ။ အမ်ဳိးေတြေရာ မွန္ၾကေသးရဲ့လား။
ငတုိ႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိယ္စီရွိတာပ။ မင္းတုိ႔ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္လည္း ေတြးလုပ္ခဲ့သပ။ ငတုိ႔ယုံၾကည္မႈကုိ မင္းတုိ႔ ညံ့လုိ႔ ပ်က္တာမျဖစ္ေကာင္းဘူး ဟုတ္လား။ ေရႊတ၀င္း၀င္း ငတုိ႔ေနႏႈိင္တဲ့ေခတ္ကုိ အိပ္မက္မက္ၾကည့္စမ္း။ ငတုိ႔က ကုိယ့္အမ်ဳိးကုိ ကုိယ္ယုံတာမွ ဆြဲခြဲေတာင္မကြဲဘူး။ တုိ႔တုန္းက အေသြးလဲညီတယ္ အေတြးလဲညီတယ္။ မခုိမကပ္စတမ္း အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ေနရာမယ္ ညီတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ရင္ အင္အားမရွိဘူး။ ငတုိ႔က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငတုိ႔မွာ ငတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အနာဂတ္ရွိတယ္။ ငတုိ႔မ်ဳိးဆက္ကုိ စဥ္းစားလုိ႔ တုိ႔ေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတာပ။ မင္းတုိ႔မွာေကာ ရွိရဲ့လား။
မင္းတုိ႔ ညံ့သကြာ…
တသက္လုံးစစ္တပ္ ကၽြန္လုပ္ရခါနီးျဖစ္ေနတဲ့ မင္းတုိ႔ကညံ့ၿပီဆုိရင္…. ေနာင္လာေနာက္သားေတြ႕ရဲ့ ေဇာက္ထုိးက်ေတာ့မယ့္ မ်ဳိးေစ့ကုိ မင္းတုိ႔ ခ်န္ၾကမလုိ႔လား။ မင္းတုိ႔ကုိယ္ မင္းတုိ႔ ကၽြန္သားေပါက္ေလာက္ထက္ အေရာင္ မထြက္ႏႈိင္ေတာ့ဘူးထင္လား။ မႈိင္းတုိက္ထားတာခံရၿပီး ငျပင္းေတြ၊ ငတုန္းေတြလုိ ခုိးရာပါ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေက်နပ္ေနၾကတယ္ေပါ့။ စဥ္းစား… စဥ္းစား။ ဘာေတြလုပ္ရမွာလဲ… ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ ေမာင္ရုိ႔ မယ္ရုိ႔ အေသခ်ာ စဥ္းစားၾက။ မင္းတုိ႔ရလာမယ့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က ငတုိ႔အမ်ဳိးရဲ့ အနာဂတ္ေပါ့။ ေကာင္းရင္ေကာင္းသလုိ ဆုိးရင္ဆုိးသလုိ သမုိင္းေပထက္ အကၡရာတြင္မွာပ။ ဒီတခါ ျဖဳတ္ဥေႏွာက္ေလာက္နဲ႔ အေမွ်ာ္အျမင္မရွိတဲ့ သင္းတုိ႔ႏုိင္သြားဦးမယ္ဆုိရင္ မင္းတုိ႔…….
ေနာက္ၿပီး မင္းတုိ႔ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း မုိက္ရုိင္းလုိက္သကြာ။ ဟုိးတုန္းက ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆုိတာ လင္မယားရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္ သူ႔ေတာင္ေ၀ွးးနဲ႔ ရုိက္ဆုံးမလုိ႔ရေသး။ နန္းေရးနန္းရာေတြမွာေတာင္ စြက္ဖက္ပုိင္ခြင့္ရွိတယ္ဆုိတာ စာဖတ္တတ္ရင္ သမုိင္းစာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ဦး။ ငတုိ႔ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ယုံၾကည္ကုိယ္းကြယ္လာတဲ့ ဘာသာတရားေတာင္ လူေရွ႔ခ် ေစာ္ကားျပေသး။ ေအးေလ မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမ ဒျမေတြ ဗုိလ္လုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတာဆုိေတာ့။
ငတုိ႔ေခတ္က စစ္တပ္ဆုိတာ… ကုိယ့္အုိးနဲ႔ကုိယ့္ဆန္ တန္သေလာက္ အင္အားနဲ႔တပ္ဖြဲ႔ထားရုံနဲ႔ လုံေလာက္တယ္။ ဘုရင့္အခြန္ေတာ္ဆုိတာကလည္း ငတုိ႔တတ္ႏႈိင္ရုံေကာက္သေဟ့။ အေရးေပၚလာလုိ႔ ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္နဲ႔ လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္လာစုမွ စာရင္းသြင္း၊ စစ္ေရးစစ္ရာေလ့လာ တပ္ေတာ္ေနာက္လုိက္ တုိက္ရတာမ်ဳိး။ အခ်ိန္တန္လုိ႔ စစ္ၿပီးတဲ့အခါ ကုိယ့္ေျမကုိယ့္ရြာျပန္ ငါးဖမ္း၊ လယ္လုပ္၊ ထင္းခုတ္ရတာမ်ဳိးပ။ ငတုိ႔မေကၽြးႏႈိင္ေလာက္ေအာင္ အင္အားမ်ားတဲ့ ဘုရင့္တပ္ဆုိတာ မရွိသေလာက္ေပါ့။ အဘက္ဘက္က ျပည့္အေရးျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့လူေတြျဖစ္ရတာမ်ား ၀ံ့ႂကြားမဆုံး။ ငတုိ႔လည္း ရင္ေကာ့ၿပီး ေနခဲ့ၾကတာပါ။ ငတုိ႔ကုိယ္ငတုိ႔လည္း ရဲရဲ ကာကြယ္ႏႈိင္တာပ။ တုိ႔ကုိသူတပါး ေစာ္ကားဘုိ႔ မ၀ံ့ဘူး။ ငတုိ႔လက္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ငတုိ႔ထားခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြကုိ မင္းတုိ႔မ်ား ခံစားရမလားေပါ့။ ထားခဲ့တဲ့အတုိင္းမရတာ၊ မထိမ္းသိမ္းႏႈိင္တာက မင္းတုိ႔ညံ့တာပ။ ဟုတ္စ။ အမ်ဳိးေတြေရာ မွန္ၾကေသးရဲ့လား။
ငတုိ႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိယ္စီရွိတာပ။ မင္းတုိ႔ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္လည္း ေတြးလုပ္ခဲ့သပ။ ငတုိ႔ယုံၾကည္မႈကုိ မင္းတုိ႔ ညံ့လုိ႔ ပ်က္တာမျဖစ္ေကာင္းဘူး ဟုတ္လား။ ေရႊတ၀င္း၀င္း ငတုိ႔ေနႏႈိင္တဲ့ေခတ္ကုိ အိပ္မက္မက္ၾကည့္စမ္း။ ငတုိ႔က ကုိယ့္အမ်ဳိးကုိ ကုိယ္ယုံတာမွ ဆြဲခြဲေတာင္မကြဲဘူး။ တုိ႔တုန္းက အေသြးလဲညီတယ္ အေတြးလဲညီတယ္။ မခုိမကပ္စတမ္း အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ေနရာမယ္ ညီတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ရင္ အင္အားမရွိဘူး။ ငတုိ႔က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငတုိ႔မွာ ငတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အနာဂတ္ရွိတယ္။ ငတုိ႔မ်ဳိးဆက္ကုိ စဥ္းစားလုိ႔ တုိ႔ေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတာပ။ မင္းတုိ႔မွာေကာ ရွိရဲ့လား။
မင္းတုိ႔ ညံ့သကြာ…
တသက္လုံးစစ္တပ္ ကၽြန္လုပ္ရခါနီးျဖစ္ေနတဲ့ မင္းတုိ႔ကညံ့ၿပီဆုိရင္…. ေနာင္လာေနာက္သားေတြ႕ရဲ့ ေဇာက္ထုိးက်ေတာ့မယ့္ မ်ဳိးေစ့ကုိ မင္းတုိ႔ ခ်န္ၾကမလုိ႔လား။ မင္းတုိ႔ကုိယ္ မင္းတုိ႔ ကၽြန္သားေပါက္ေလာက္ထက္ အေရာင္ မထြက္ႏႈိင္ေတာ့ဘူးထင္လား။ မႈိင္းတုိက္ထားတာခံရၿပီး ငျပင္းေတြ၊ ငတုန္းေတြလုိ ခုိးရာပါ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေက်နပ္ေနၾကတယ္ေပါ့။ စဥ္းစား… စဥ္းစား။ ဘာေတြလုပ္ရမွာလဲ… ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ ေမာင္ရုိ႔ မယ္ရုိ႔ အေသခ်ာ စဥ္းစားၾက။ မင္းတုိ႔ရလာမယ့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က ငတုိ႔အမ်ဳိးရဲ့ အနာဂတ္ေပါ့။ ေကာင္းရင္ေကာင္းသလုိ ဆုိးရင္ဆုိးသလုိ သမုိင္းေပထက္ အကၡရာတြင္မွာပ။ ဒီတခါ ျဖဳတ္ဥေႏွာက္ေလာက္နဲ႔ အေမွ်ာ္အျမင္မရွိတဲ့ သင္းတုိ႔ႏုိင္သြားဦးမယ္ဆုိရင္ မင္းတုိ႔…….
0 comments:
Post a Comment